Door Kat Craps
Frank Martin was niet alleen een begenadigd componist, hij was ook een diep religieus man. De Messe pour double chœur is daar een uitdrukking van. Hij schreef het grootste deel van de mis in 1922, maar pas in 1963 werd ze voor het eerst uitgevoerd.
Volgens Martin zelf was het nooit de bedoeling om de mis te laten opvoeren, omdat hij vreesde dat het werk puur op zijn esthetische waarde beoordeeld zou worden. Martin zag de mis als een persoonlijke uiting van zijn geloof en zijn relatie met God, die niet bestemd was voor een publiek en de mening van dat publiek.
Hoewel de mis veelstemming en expressief is, beschrijft Martin het werk als persoonlijk en innerlijk. Martin was nog jong toen hij de mis schreef en zou later vertellen dat zijn muzikale stijl sterk veranderd is tussen het moment dat hij de mis schreef, en ze uiteindelijk is opgevoerd. Toch ligt de muziek hem ook later nog nauw aan het hart. Een van zijn favoriete passages uit het werk, weten we, is de zin ‘et incarnatus est’ uit het Credo. De zin beschrijft de menswording van Jezus, een belangrijk onderdeel van het christelijke geloof.
Dat de mis uiteindelijk toch opgevoerd werd, hebben we te danken aan ene Franz W. Brunnert, in de jaren 60 dirigent van de Bugenhagen-Kantorei in Hamburg. Hij wist dat het werk bestond en vroeg Martin in 1962 of hij het werk mocht bekijken. Uiteindelijk – en gelukkig maar! – stond Martin hem toe het werk op te voeren.
